ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ

Μέσα στα σχέδια του Θεού δεν είναι η μοναξιά...

ούτε η ζωή χωρίς φίλους...

Ελάτε μαζί μας στον κόσμο του ΜΑΖΙ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ για να βαδίσουμε μαζί, να χαρούμε μαζί και να αντιμετωπίσουμε μαζί όλα τα δύσκολα. Με έναν άλλο τρόπο σκέψης, σε μια άλλη διάσταση για να ζήσουμε το θαύμα.

Γνωριμία με το ΜΑΖΙ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ


Και είπε, Κύριος ο Θεός: Δεν είναι καλό ο άνθρωπος να είναι μόνος. Θα κάνω σ' αυτόν, βοηθόν όμοιον με αυτόν
(Γέννεσις, κεφ. 2, στίχος 18)

Μέσα στα σχέδια του Θεού δεν είναι η μοναξιά...


ούτε η ζωή χωρίς φίλους...

Και επειδή είναι ωραίο να είμαστε όλοι μαζί και να βαδίζουμε χέρι-χέρι, σας καλούμε στην συντροφιά παιδιών, νέων, γονέων και ενηλίκων του ιστολογίου μας.
Γιατί...
η ζωή με τον Χριστό κάνει τη διαφορά και η κάθε συνηθισμένη μέρα γίνεται μια ενδιαφέρουσα σειρά εκπλήξεων, χαράς και εξερεύνησης.
Και, μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε, οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται καλύτερες, ωραιότερες, ουσιαστικότερες.
Τελικά, περνάμε ωραία. Σας προσκαλούμε και εσάς στην μεγάλη συντροφιά μας.
Μέσα από τις σελίδες μας θα ζήσουμε μαζί αυτή την όμορφη, συναρπαστική περιπέτεια.

Για το καλώς-ήλθατε σας αφιερώνουμε δύο αγαπημένα μας τραγούδια:

Ένα τραγούδι-ύμνος, αφιερωμένος στις ζεστές και ουσιώδεις ανθρώπινες σχέσεις:

Με το τραγούδι αυτό καλοσωρίζουμε τους μικρούς μας φίλους που μεταμορφώνουν τη ζωή μας σε Παράδεισο:




Φίλε αναγνώστη, φίλη αναγνώστρια,

Καλώς ήλθες στο ΜΑΖΙ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ

Η ενασχόλησή μου επί σειρά ετών με την ορθόδοξη κατήχηση με έκανε να διαπιστώσω την βαθειά κρίση των ανθρωπίνων σχέσεων και της αλλοτρίωσης που μας χτυπάει αλύπητα. Παιδιά και ενήλικες κάθε κοινωνικής τάξης, επιπέδου και οικονομικής κατάστασης απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο, χάνουν ή ξεχνούν τους φίλους τους και στερεύουν συναισθηματικά.
Τελικά, όλοι βρισκόμαστε σε έναν κοινό παρονομαστή: πάσχουμε από ψυχική απομόνωση ενώ παράλληλα χανόμαστε σε αναζητήσεις.
Το ιστολόγιο αυτό δημιουργήθηκε με σκοπό να καλύψει (όσο μπορεί και ΑΝ μπορεί) κενά στον τομέα των ανθρωπίνων σχέσεων και των εσωτερικών μας αναζητήσεων. Εδώ δίνουμε ένα στίγμα. Τον δρόμο θα τον βρει ο καθένας μας αποφασίζοντας για το μονοπάτι που θα ακολουθήσει μέσα στα δικά του πλαίσια ελευθερίας που ο κάθε άνθρωπος διαθέτει.
Ψάχνοντας το υπερφυσικό, καθώς ο κόσμος του φυσικού δεν μου αρκούσε, και ανακαλύπτοντας τον κόσμο των θαυμάτων της πίστης και της θρησκείας μας, βρήκα ότι ισχυρότερη δύναμη από αυτή που διαθέτουμε, κατά παράδοση, εδώ και αιώνες, δεν υπάρχει.
Από τότε, ζώντας το θαύμα καθημερινά, θεωρώ ανάγκη να μεταδώσω ό,τι μπορούσα από αυτό που είχα ανακαλύψει και στους ανθρώπους γύρω μου, ώστε να γίνουν και αυτοί ευτυχισμένοι.
Ξεκινώντας με τα κατηχητικά συνέχισα με το ιστολόγιο αυτό, ώστε "χέρι - χέρι" να προχωρήσουμε όλοι μαζί σε ένα μονοπάτι πληρότητας.
Εύχομαι και εσείς, μέσα από το ΜΑΖΙ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ ή κάθε άλλο ορθόδοξο ιστολόγιο, να ανακαλύψετε αυτή την τρομερή πηγή δύναμης, χαράς, ευτυχίας και θαυμάτων που είναι ο Χριστός, να την αφήσετε να σας αγγίξει και να βρείτε όλες τις απαντήσεις στις αναζητήσεις σας.
Πολλοί που με γνωρίζουν αναρωτήθηκαν γιατί ασχολήθηκα με το κατηχητικό. Θεωρώ ότι είναι ο μόνος δρόμος για να διδάξουμε κάτι ουσιώδες στα παιδιά μας σήμερα. Μια δυνατότητα που το σχολείο δεν μπορεί να δώσει, αφ' ενός γιατί δεν προβλέπεται από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αφ' ετέρου γιατί οι δάσκαλοι και καθηγητές έχουν τα χέρια τους "δεμένα".  Ηθικές διδασκαλίες στο σχολείο θεωρούνται από παράτερες έως προσυλιτιστικές. Γι' αυτό και δεν διδάσκονται πουθενά, ούτε στα σχολεία, ούτε στα φροντηστήρια και συχνά ούτε και στην οικογένεια. Σημειωτέον δε ότι, τα παιδιά του κατηχητικού ξεκίνησαν σαν απομονωμένα άτομα στην παρέα, παρ' όλο που πήγαιναν στο ίδιο σχολείο, στα ίδια φροντιστήρια, ζούσαν στην ίδια γειτονιά και, συχνά, στο ίδιο χωριό (άρα λογικά έπρεπε να είναι πιο δεμένα μεταξύ τους).
Όσο περνούσε ο καιρός στο κατηχητικό (με μόνο μία συνάντηση την εβδομάδα), τόσο δένονταν σε μία ομάδα και εξομαλύνονταν οι διαφορές και τα προβλήματα σχέσεων που προϋπήρχαν μεταξύ των παιδιών. Στο τέλος κάθε χρόνου, γινόμασταν όλο και πιο "κολλητοί", μια παρέα άρικτη μεταξύ της και έτσι θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχίσει για τα επόμενα χρόνια.
Εδώ θα ήθελα να διευκρινίσω ότι το υλικό του ιστολογίου αυτού δεν αναφέρεται σε ηθικιστικές διδασκαλίες, κάτι που κανένας ενήλικας δεν δέχεται και που προσωπικά δεν το αποδέχομαι, αλλά για ουσιώδη νοήματα τα οποία δίνουν ουσία και αξία στην ύπαρξή μας, έτσι όπως εγώ τα βίωσα μέσα στην Εκκλησία και την σχέση με τον πνευματικό μου.
Αυτό το κατάλαβα σιγά-σιγά, αφού πέρασα μέσα από την άρνηση του φαρισαϊσμού και την αναζήτηση του υπερφυσικού. Ευτυχώς, κατάληξα στα χέρια του Θεού.
Βλέποντας λοιπόν μια αναζήτηση πού μπορεί να μας βγάλει, θεώρησα χρέος μου προς τον ίδιο τον Θεό που με καθοδήγησε, προς τον εαυτό μου, τα παιδιά μου, τα παιδιά όλου του κόσμου και, τελικά, προς τους γονείς τους αλλά και κάθε ενήλικα, να δώσω ένα στίγμα πορείας. Ούτε υποδείξεις, ούτε κυρήγματα, ούτε ηθικά διδάγματα. Απλά ένα στίγμα και την πυξίδα που μας είναι απαραίτητη για να μην χάσουμε την πορεία μας. Για να ξέρουμε πού πηγαίνουμε.

Τελειώνοντας θα ήθελα να διευκρινήσω πως στην αριστερή στήλη του ιστολογίου βρίσκονται όλοι οι εθελοντικοί, κατηχητικοί και πατερικοί σύνδεσμοι ενώ στην δεξιά στήλη βρίσκονται σύνδεσμοι ποικίλλου περιεχομένου που κρίνω πως μπορούν να βοηθήσουν τον άνθρωπο στην καθημερινότητά του και να την ομορφήνουν, να την κάνουν ουσιωδέστερη και πιο ποιοτική και ευχάριστη.


 
ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙ
ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ;

Απαντώντας στην ερώτηση αυτή, παραθέτουμε το παρακάτω κείμενο:
Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΥ
Κατηχητικό είναι:
Πώς να γνωρίσεις τον εαυτό σου
Πώς ν’ αγαπήσεις τον εαυτό σου
Και πώς να γνωρίσεις τον Θεό
Κατηχητικό είναι:
Πώς ν’ αγαπήσεις τον Θεό
Πώς ν’ αγαπήσεις τους άλλους
Και πώς να τους συγχωρείς
Κατηχητικό είναι:
Πώς ν’ ανακαλύψεις τα προτερήματά σου
Πώς να διορθώσεις τα ελαττώματά σου και
Πώς να ολοκληρωθεί σωστά η προσωπικότητά σου
Κατηχητικό είναι:
Να γνωρίσεις τη θρησκεία σου
Να σεβαστείς τη θρησκεία των άλλων
Και να τιμήσεις τη δική σου θρησκεία όσο μπορείς περισσότερο
Κατηχητικό είναι:
Να σεβαστείς τους άλλους ακόμα και στα ελαττώματά τους
Να σεβαστείς τους άλλους ακόμα και στην απιστία τους
Να σεβαστείς τους άλλους ακόμα και στη κακία τους
Να μη δεχθείς όμως:
Να τους μοιάσεις στην απιστία
Να τους μοιάσεις στη κακία
Να τους μοιάσεις στην αδικία

Κατηχητικό είναι:
Να μάθεις να εργάζεσαι με αξιοπρέπεια και απλότητα
Να μάθεις να προσφέρεις για το καλό του τόπου σου
Να είσαι δραστήριος βοηθώντας και όχι αφανής αδιαφορώντας
Κατηχητικό είναι:
Ν’ αγαπάς την αλήθεια
Να μη φοβάσαι να υποστηρίξεις το δίκαιο
Ν΄αγαπάς τους άλλους όσο και τον εαυτό σου
Κατηχητικό είναι:
Να δέχεσαι και τα πιο μικρά δώρα του Θεού με ευγνωμοσύνη
Να μη ξεχνάς να τον ευχαριστείς για τις καθημερινές ευεργεσίες Του
Να θυμάσαι ότι τον εαυτό μας και τους άλλους και όλη μας τη ζωή τα αφήνουμε στα χέρια του Θεού

Τέλος, κατηχητικό είναι:
Και ο πλησίον, οι άλλοι, όχι μόνο εμείς
Γι’ αυτό να τους καταλαβαίνεις και να τους συμπαθείς
Να θυμάσαι ότι υπάρχουν πολύτεκνοι, φτωχοί και ορφανοί, γέροι, άρρωστοι και πεινασμένοι,
περιθωριακοί και απογοητευμένοι
Το κατηχητικό είναι δώρο προς τον εαυτό μας
Και ιεραποστολή προς τους άλλους
Το κατηχητικό μας είναι μια τεράστια αγκαλιά:
Του Χριστού μας προς όλους εμάς και
Η δική μας προς όλους τους άλλους

Σας εύχομαι καλή πλοήγηση στο ΜΑΖΙ ΧΕΡΙ - ΧΕΡΙ και ελπίζω να συνεχίσετε συνδεδεμένοι μαζί μας, σαν μια μεγάλη παρέα με αξίες και κριτήρια στην ζωή αυτή.

Η συντονίστρια
Ελένη Δημάκη

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η ΕΥΧΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΘΑ ΜΑΣ ΔΕΙΞΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ.ΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ.Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΦΑ ΚΑΙ ΤΟ ΩΜΕΓΑ.ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΒΟΗΘΗΣΑΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΕΚΤΡΩΜΑΤΑ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΩ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ.

Eleni Di. είπε...

Έχεις δίκιο σε αυτό που λες. Εμείς φταίμε. Ανέκαθεν οι μεγάλοι κατηγορούσαν τα παιδιά για όλα. Ποτέ δεν έλαβαν υπ' όψιν ότι αυτοί τα ανέθρεψαν έτσι και τα παιδιά ήταν ο καθρέπτης τους. Θεωρώ ότι αυτό το παραμύθι του "για όλα φταίνε τα παιδιά" ή "εγώ έτσι σε μεγάλωσα; Τέτοια σε δίδαξα;" πρέπει να τελειώνει. Σαφώς και τα παιδιά ακολουθούν τον δικό τους δρόμο όταν μεγαλώσουν, αλλά τουλάχιστον όσο είναι στο Δημοτικό, κάθε αρνητικό σημείο που εντοπίζουμε σε αυτά, υπάρχει σε εμάς, ξεκινάει από εμάς και εμείς τους το μεταδόσαμε. Εμείς είμαστε οι άμεσοι υπεύθυνοι για τόσο για την αύξηση των προτερημάτων τους όσο και για των ελαττωμάτων τους. Η διαμόρφωση του χαρακτήρα τους βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Ας το συνειδητοποιήσουμε. Ο πατήρ Πορφήριος για τα λάθη των παιδιών έριχνε το φταίξιμο στους γονείς και ο πατήρ Παΐσιος συμβούλευε τους γονείς με δύσκολα παιδιά να πάψουν να μιλάνε στα παιδιά τους για τον Θεό και να μιλάνε στον Θεό για τα παιδιά τους. Όταν η κατάσταση έχει πάρει τον δρόμο της, ο Θεός είναι ο μόνος δρόμος και τρόπος αλλαγής και σωτηρίας.

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου